Feliks z Lgoty Lgocki, oficer armii austriackiej, syn Aleksandra Józefa i Felicji z d. Dunin, dziedziców Lgoty, Jaśkowic i Kopytówki, znany też jako Jan Felix Lgocki lub Jan Nepomucen Lgocki. Urodził się w 1804 r. (poza Lgotą). Absolwent prestiżowego gimnazjum pijarów w Podolińcu na północnych rubieżach słowackiego Spiszu. Karierę wojskową związał z 56 pułkiem piechoty barona Ludwika Karola Fürstenwärthera w Wadowicach, a od 1851 r. służył w liniowym 8 pułku piechoty arcyksięcia Ludwika Józefa jako dowódca 1 batalionu polowego w węgierskim Debreczynie.
Marsz defiladowy 56 pułku piechoty barona Fürstenwärthera
Ukończył szkołę kadetów wojskowych, prawdopodobnie w Ołomuńcu, w którym mieszkał w 1824 r. W latach 1827-1830 wzmiankowany jako kadet w 56 pułku piechoty Fürstenwärthera. Awansowany do stopnia podporucznika (1831), porucznika (1843), kapitana (1847) i w końcu majora (1852), obejmując dowództwo 4. batalionu polowego. 1 grudnia 1853 r. przeszedł w stan spoczynku. Za zasługi wojskowe odznaczony rosyjskimi orderami św. Anny: III (1834) i IV klasy (1850).
Wylegitymowany ze szlachectwa w 1843 r. w Wydziale Stanów Galicyjskich z herbem Jastrzębiec jako Jan Nepomucen Feliks dwojga imion na Łgocie Łgocki. Aby udowodnić szlachectwo przedstawił dokument dziedzictwa na dobrach ziemskich i/albo otrzymał szlachectwo w związku z awansem na stopień oficerski lub otrzymaniem orderu za zasługi w służbie wojskowej. Feliksowi Lgockiemu uznano szlachectwo II stopnia z tytułem Kawaler (Rycerz) – łac. Equitus, Eques, niem. Ritter. Stąd w austriackich dokumentach do jego nazwiska dołączano tytuł Ritter, który poprzedzał przydomek „von Lgotta”.
Feliks Lgocki został oznaczony na szkicach polowych oraz wymieniony w protokołach pomiarowych wykonanych w latach 1844-1845 w ramach prac nad katastrem gruntowym dla Lgoty, jako zamieszkały w Lgocie 29 (dwór Lgockich w Lgocie Górnej). W latach 50. XIX w. oprócz Lgoty Górnej posiadał dobra tabularne Jaśkowice. W 1865 r. pozostawał właścicielem tabularnym Lgoty Górnej. W tym czasie właścicielem Lgoty Dolnej był brat Feliksa, Ludwik na Lgocie Lgocki – w latach 30. oficer w 3 pułku ułanów arcyksięcia Karola Ludwika w Debreczynie.
W 1858 r. sprowadził z Wiednia obraz Najświętszej Marii Panny w pozłacanych ramach i darował go do kościoła parafialnego w Witanowicach. Po śmierci właściciela Witanowic Górnych Michała Dunina w 1862 r., został opiekunem prawnym nieletnich córek zmarłego: Bronisławy (potem po mężu Bogdani), Marii i Walerii (potem po mężu Hebda).
Feliks Lgocki ożenił się z Marią baronówną Pongrácz von Szentmiklós et Óvár, ur. 10 grudnia 1805 r. w Nádas (Węgry), córką barona Józefa i hrabiny Marii Péchy. Maria zmarła w 1880 r. w austriackim Grazu (zob. nekrolog niżej), Feliks 4 marca 1881 r. w Lipnicy Murowanej, którą wówczas posiadał brat Kazimierz (zob. klepsydrę niżej). Nie pozostawił po sobie potomstwa. Jest wymieniony na tablicy wotywnej Lgockich w kościele w Przytkowicach jako pensyonowany major Feliks z Lgoty Lgocki (zob. tablicę niżej). Lgoccy posiadali w parafii Przytkowice (d. Pobiedr) dobra Jaśkowice.
Bibliografia
- Militärschematismus des österreichischen Kaiserthums, Wien, roczniki 1828-1852 (https://library.hungaricana.hu)
- Schweigerd C. A., Geschichte des K.K. Linien-Infanterie-Regimentes No. 8. Erzherzog Ludwig von seiner Errichtung 1630 bis auf das Jahr 1856. Nach den Akten und Eingaben des Regiments und den Feldakten des K.K. Kriegs-Archivs, Wien 1857, s. 187, 190-191 (https://ebin.pub/)
- Geschichte des K.u.K. Infanterie Regimentes Nr 8, Brno 1892, s. 312, 314, 487 (https://books.google.pl/)
- Lwowska Narodowa Naukowa Biblioteka Ukrainy im. W. Stefanyka. Oddział Rękopisów, Zespół (fond) 141, poz. 393, Papiery rodzinno-majątkowe Kazimierza Lgockiego, 1844-1847, s. 8
- Poczet Szlachty Galicyjskiej i Bukowińskiej, Lwów 1857, s. 149
- Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w królestwie Galicyi i Lodomeryi jakoteż w wielkiem księstwie Krakowskiem i księstwie Bukowińskiem…, Lwów 1855, s. 72, 114
- Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w Królestwie Galicyi i Lodomeryi wraz z Księstwem Krakowskiem, Lwów 1868, s. 112-113
- Dziennik Urzędowy do Gazety Lwowskiej nr 225, 1865, s. 938 (https://books.google.pl/)
- Mieczysław Adamczyk, Szkoły obce w edukacji Galicjan. Cz. 1, Kraje Korony Węgierskiej, Warszawa 2003, s. 328
- Seweryn Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, t. IX, Warszawa 1912, s. 29
- Teodor Żychliński, Złota księga szlachty polskiej, R. XX, Poznań 1898, s. 90-91
- Archiwum Narodowe w Krakowie, Ligota (sic!) Kreis Wadowice St. Bez. Ligota (sic!), sygn. 29/280/0/-/Kat gal II sp 576 (Feld Brouillons 1844)
- Liber Memorabilium Witanowice ab 1835
Nasza Lgota 