Lgoccy – linia Józefa Lgockiego

1. Józef Lgocki
Syn Andrzeja Lgockiego i Teresy Bełchackiej. Założyciel starszej linii Lgockich, dziedzic na Lgocie w 1733 r. i Mękarzowie w świętokrzyskiem, tytułowany podstolim inflanckim a potem chorążym bracławskim, w 1733 r. elektor króla Polski Stanisława Leszczyńskiego z województwa krakowskiego. W 1738 r. zrezygnował na rzecz brata Wojciecha swój udział w części Lgoty na dwóch rolach kmiecych po zmarłym ojcu. Ok. 1720 r. zaślubił Wiktorię z Kownat Komecką herbu Ślepowron, córkę zmarłego w 1734 r. Franciszka, podstolego inowłocławskiego, podstarosty i sędziego grodzkiego kowalskiego i Barbary z Madalińskich, a wnuczkę po mieczu Aleksandra Komeckiego i Zuzanny z Charbickich herbu Jastrzębiec. Po śmierci Józefa Lgockiego, Wiktoria zaślubiła 2-o voto Stefana Zakrzewskiego herbu Bogoria, chorążego wieluńskiego. Z tego drugiego małżeństwa Wiktoria zostawiła córkę Aleksandrę, w 1766 r. zaślubioną Józefowi Jaksa Otfinowskiemu herbu Gryf, łowczemu pomorskiemu. Józef Lgocki zostawił z Komeckiej dwóch synów, Sebastiana i Kazimierza. Z tych:

1.1. Sebastian Lgocki
Syn Józefa Lgockiego i Wiktorii Komeckiej, cześnik sanocki w 1778 r., towarzysz pancerny, cześnik bracławski, który w 1764 r. podpisał elekcję króla Stanisława Augusta Poniatowskiego z województwa krakowskiego. Zaślubił w 1767 r. w Kurzelowie Justynę Czaplicką, z której zostawił córkę Joannę za Wawrzyńcem Jabłońskim, i syna Aleksandra Onufrego Antoniego. Po jej śmierci być może ożenił się z Justyną Zakrzewską herbu Bogoria, córką Leopolda, wdową po zmarłym w 1787 r. dziedzicu Radoczy, podstolim żytomierskim Michale Korwin Żarnowieckim. Aleksander Onufry Antoni Lgocki wywiódł się ze szlachectwa z herbem Orla vel Szaszor w Królestwie w I połowie XIX-go wieku, ale Stanisław Dołęga Cieszkowski, twórca genealogii rodziny Lgockich zamieszczonej w Złotej księdze szlachty polskiej autorstwa Teodora Żychlińskiego twierdzi, że mylnie, gdyż powinien wylegitymować się z herbem Jastrzębiec.

1.2. Kazimierz Lgocki v. Jan Kazimierz Lgocki
Syn Józefa Lgockiego i Wiktorii Komeckiej, dziedzic części Lgoty (właściciel majątku rodowego Lgockich na dwóch rolach kmiecych w Lgocie Dolnej po zmarłym bezpotomnie stryju Wojciechu) i Tłuczani Dolnej, chorąży bracławski pułku konnego koniuszego wielkiego koronnego, elektor Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1764 r. z województwa krakowskiego, w latach 1766-1770 wojski mniejszy zatorski i oświęcimski, 1770-1772 miecznik zat.-ośw., 1772-1792 wojski większy zat.-ośw. W 1768 r. w Kętach podpisał wraz ze szlachtą księstw zatorskiego i oświęcimskiego akt przystąpienia do konfederacji barskiej i został wybrany konsyliarzem konfederacji Na drugiego doradcę wybrano Jana Kantego Biberstein Starowieyskiego, podstolego latyczowskiego, którego syn Jan, burgrabia krakowski, został wójtem wadowickim i starostą barwałdzkim, właścicielem wielu okolicznych wsi. Kazimierz Lgocki wylegitymował się ze szlachectwa w 1782 r. w sądzie grodzkim oświęcimskim jako Łgocki bez herbu. Pomimo tego wielu dziejopisarzych twierdzi, że Kazimierz Lgocki był zawołania Orla vel Szaszor.

Kazimierz Lgocki zaślubił w 1763 r. Agnieszkę Biberstein Starowieyską, córkę cześnika zatorskiego Józefa Biberstein Starowieyskiego, dziedzica Tłuczani Dolnej i Magdaleny z Kunowskich. W 1773 r. nabył Tłuczań Dolną. Był świadkiem ślubów zawieranych w kościele w Witanowicach: w 1771 r. – Michała Zabawskiego z Witkowic z Zofią Jezierską z Lgoty, w 1788 r. – 24.letniego kawalera Ignacego Szybalskiego z Witanowic z 20-letnią panną Marcjanną Raczkówną z Witanowic. 15 maja 1780 r. sprzedał rodowy dworek Lgockich na dwóch rolach kmiecych w Lgocie Dolnej (część Lgoty oznaczona w księgach tabularnych numerem 29) Antoniemu i Mariannie Rozwadowskim.

W roku 1793 zapisał żonie Agnieszce na dobrach Tłuczani Dolnej sumę 8658 złp 10 gr. podniesioną z dóbr Sielca i Modrzejowa, a w 1796 r. sprzedał Tłuczań Dolną synowi Józefowi Aleksandrowi za 80 000 florenów polskich. Zmarł prawdopodobnie w Tłuczani. Zostawił dwóch synów, Damiana i Józefa Aleksandra Wincentego.

1.2.1. Damian Lgocki
Syn Kazimierza Lgockiego i Agnieszki Biberstein Starowieyskiej, urodzony ok. 1879 r., tytułowany wojskim zatorskim. W 1808 r. w kościele w Słaboszowie zaślubił Pelagię Lgocką herbu Jastrzębiec, córkę Antoniego (z linii Jerzego Lgockiego), skarbnika inflanckiego, dziedzica na Lelowicach i Teresy z Chwalibogów herbu Strzemię, łowczanki wołyńskiej. W 1819 r. Damian i Pelagia Lgoccy mieszkali w Krakowie przy ul. Sławkowskiej pod numerem 437. Wtedy 40.letni Damian, obywatel Wolnego Miasta Krakowa, był świadkiem ślubu siostry Pelagii, Marianny Lgockiej z Franciszkiem Stradomskim. Mieli córkę Emilię urodzoną w 1812 r w Biskupicach., która w 1839 r. w Kościele Mariackim w Krakowie zaślubiła 37.letniego kawalera Stanisława Jankowskiego, prywatnego nauczyciela, ur. w Koszycach, a mieszkającego w Krakowie przy ul. Grodzkiej 37, a w 1854 r. powtórnie wyszła za mąż za Józefa Nendala, austriackiego urzędnika pocztowego. Damian prawdopodobnie zmarł przed 1839 r. W 1850 r. Pelagia Lgocka była już wdową, mieszkała w domu pod numerem 475 w dzielnicy IV Krakowa.

1.2.2. Józef Aleksander Wincenty Lgocki
Syn Kazimierza Lgockiego i Agnieszki Biberstein Starowieyskiej, urodzony w 1765 r. w Tłuczani. Prawdopodobnie do roku 1792 r. służył w stopniu chorążego w Regimencie Pieszym Koronnym im. Królewicza, który brał udział w konfederacji barskiej.

Ożenił się z Felicją Heleną Joanną ze Skrzynna Duninówną h. Łabędź, cześnikówną stężycką, córką Jerzego Wojciecha i Eleonory ze Zborowskich, dziedziców dóbr Gierałtowiczki i Jaśkowice. Zmarł w Jaśkowicach ok. 1834 r. i został pochowany w Pobiedrze. W kościele parafialnym w Przytkowicach (d. Pobiedr) znajduje się epitafium ścienne poświęcone Kazimierzowi, zmarłemu bezżennie 7 kwietnia 1835 r. dziedzicowi Jaśkowic i jego siostrze, Feliksie z Duninów Lgockiej, zmarłej 1 lutego 1857 r., oraz synom Józefa i Feliksy Duninów: Aleksandrowi – proboszczowi w Otfinowie i Feliksowi – majorowi wojsk austriackich.

Józef Aleksander Lgocki, wzmiankowany też jako Aleksander Józef Lgocki lub tylko Józef Lgocki, występuje w opracowaniach historycznych i materiałach źródłowych jako dziedzic Kopytówki w 1804 r., Brzeźnicy w latach 1807-1806 i Lgoty od 1807 r. jako dziedzic na Lgocie Dolnej, potem również na Lgocie Górnej tzn. 1/4 części wsi. Dokumenty rodzinne Lgockich, Jezierskich, Wybranowskich i Remerów przechowywane w Narodowej Naukowej Bibliotece Ukrainy im. Wasyla Stefanyka we Lwowie świadczą, że Józef Aleksander Lgocki 24 czerwca 1807 r. kupił od Antoniego Bonifacego Wybranowskiego Lgotę Dolną (z dworem, folwarkiem Mauryczyzna na trzech rolach kmiecych i folwarkiem Rozwadowszyzna na dwóch rolach kmiecych), obciążoną długami, zastawami i zapisami spadkowymi, oznaczoną w księgach tabularnych jako ciało hipoteczne o numerze 70. Antoni Wybranowski kupił tę część wsi 26 marca 1805 r. od Józefa Wieliczki za kwotę 300 000 złotych polskich, a Józef Wieliczko rok wcześniej, 15 stycznia 1804 r. od Ignacego Jezierskiego za 152 000 złp (w bankocetlach). Z uzgodnionej pomiędzy stronami kwoty Wieliczko wypłacił Ignacemu Jezierskiemu 70 250 złp, a pozostałą kotę: część czwartą, czyli 31 750 złp miał wypłacić siostrom Ignacego, 25 000 złp wierzycielom Józefa Jezierskiego, 25 000 złp wierzycielom Adama Jezierskiego.

W 1810 r. pleban w Witanowicach odebrał od Józefa Aleksandra Lgockiego 30 złotych reńskich za dziesięcinę wytyczną z dworu dolnego, oraz taczmo w zbożu z gruntów dworskich, w tym udzielonych poddanym, w wysokości:
1) Dwór (z Roli Magierowskiej) – żyta korczyków 2, owsa 2
2) Wawrzyniec Nowak – żyta korczyków 2, owsa 2
3) Filip Majtyka – żyta korczyków 2, owsa 2
4) Marcin Majtyka – żyta ćwierci 3 miarek 2, owsa tyleż
5) Kazimierz Sikora – żyta miarek 2, owsa 2
6) Antoni Stanicki – żyta ćwierci 2, owsa 2
7) Folwark Mauryczyzna – żyta korczyków 5, owsa 5
8) Józef Barasik i Błażej Barasik – żyta fasek 2, owsa 2, a trzecią Dwór daje gdyż pole odebrał
9) Tomasz Witek z Bębnem – żyta ćwierci 2, owsa 2
10) Mikołaj Rzeszutko i Kalęba – żyta ćwierci 2, owsa 2
11) Antoni Mrowiec – żyta korczyków 2, owsa 2
12) Bartłomiej Kłaput z Babrzymąką – żyta korczyków 2, owsa 2
13) Jan Kłaput – żyta korczyków 2, owsa 2
14) Grzegorz Mruczek, Piotr Magiera, Antoni Goral, i Kłaput – żyta ćwierci 2, owsa 2.

W 1815 r. Józef Lgocki świadczył na ślubie 30. letniego kawalera Kazimierza Malczewskiego z Łętowni i 23. letniej panny z Witanowic, Anny Zaćwilichowskiej. Drugim świadkiem był ojciec Anny, Wincenty Zaćwilichowski, a ślubu udzielał Franciszek Lgocki, proboszcz oświęcimski, syn Antoniego Lgockiego i Teresy Chwalibóg.

11 sierpnia 1817 r. w Gazecie Lwowskiej nr 128 ukazała się następująca wiadomość: W. Aleksander Józef Lgocki, dziedzic dóbr Lgoty w Cyrkule Myślenickim, oświadczył się, iż dla uroczystego obchodzenia przybycia N. Cesarza i Króla do Galicyi, żołnierzowi inwalidowi ze wsi Lgoty, lub gdyby się żaden z tamtąd rodem będący się nie znaydował, z wiosek Witanowic, Tłuczań, Rokowa, Brzeźnicy, Kopytówki, Ryczowa, lub z inney w Myślenickim położoney włości, rolę z budynkiem wiecznemi czasy dać, a oprócz tego ieszcze inwalida w drzewo opałowe opatrzyć, i od powinności dworskich uwolnić postanowił.

Metryka Franciszkańska (drugi austriacki kataster gruntowy) poświadcza, że w latach 1819-1820 Józef Aleksander Lgocki jest nadal posiadaczem Lgoty Dolnej. Wkrótce dobra te, aż do 1840 r. znowu pozostają we własności Józefa Wieliczki, później są już w rękach synów Józefa Lgockiego, najpierw Fryderyka, potem Ludwika.

Natomiast żona Józefa Aleksandra Lgockiego, Feliksa (Felicja) z Duninów, 25 maja 1811 r. kupiła od Michała Remera za 80 000 złp 1/4 część Lgoty (Czwartą Część w Lgocie) oznaczoną w księgach tabularnych jako ciało hipoteczne o numerze 33. Świadczyli przy kontrakcie: Szymon Skorupka Padlewski, Aleksander Michałowski, Feliks Sławiński. W 1822 r. w dworze na Czwartej Części urodził się syn Felicji i Józefa Aleksandra Lgockich, Kazimierz. W 1839 r. trzymała dobra w Jaśkowicach i części w Wysokiej. W 1852 r. figuruje nadal jako posesorka Jaśkowic, części w Wysokiej zwanej Jagodnicą oraz 1/4 części Lgoty.

Józef Aleksander i Felicja Lgoccy mieli 2 córki: Aleksandrę Barbarę i Teklę oraz 8 synów: Józefa, Fryderyka, Feliksa, Aleksandra, Franciszka, Antoniego, Kazimierza i Ludwika. Z nich:

1.2.1. Aleksandra Barbara Lgocka
Córka Józefa Aleksandra Lgockiego i Felicji Dunin, zmarła panną.

1.2.2. Tekla Lgocka
Córka Józefa Aleksandra Lgockiego i Felicji Dunin, urodziła się w 1814 r. i zmarła w 1819 r. w Lgocie Dolnej. Rodzicami chrzestnymi Tekli Aleksandry Felicji byli: Józef Paprocki – dziedzic Kossowej, Katarzyna Gorczyńska – dziedziczka Brzeźnicy; asystowali: Ludwik Dunin – dziedzic Gierałtowiczek, Konstancja Gorczyńska – córka Gorczyńskich, dziedziców Brzeźnicy.

1.2.3. Józef Lgocki
Syn Józefa Aleksandra Lgockiego i Felicji Dunin, zmarł w 1813 r. w wieku 5 lat w Lgocie Dolnej.

1.2.4. Fryderyk Lgocki
Syn Józefa Aleksandra Lgockiego i Felicji Dunin. Adam Boniecki w Herbarzu Polskim podaje, że Fryderyk urodził się w 1798 r. Uroczysta ceremonia chrztu, z chrzestnymi: Józefem Gorczyńskim, dziedzicem Brzeźnicy i Stryszowa oraz Katarzyną Sławińską, właścicielką Kleczy, miała miejsce 15 maja 1814 r. w kościele w Witanowicach (w księdze narodzonych Liber Natorum proboszcz zapisał jego trzy imiona: Fryderyk Aleksander Józef, oraz że został ochrzczony wodą 23 września 1805 r.). Fryderyk Lgocki pełnił funkcję ojca chrzestnego w latach: 1837, 1847, 1862. Tytułowany dziedzicem na Lgocie Dolnej i Górnej, odziedziczył dziedzictwo na Jaśkowicach i na części Wysokiej (Jagodnicy) po zmarłym Kazimierzu Duninie. W latach 1845–1851 wymieniany jest jako posiadacz Jaśkowic i Lgoty. Około 1837 r. ożenił się z córką adwokata Walentego Kowalskiego i Julii Łojewskiej, Konstancją, z której zostawił dwie córki: Marię Julię Aleksandrę Feliksę – urodzoną w 1840 r. w Lgocie, zaślubioną Wiktorowi Brzeskiemu, c.k. notariuszowi w Krakowie, byłemu właścicielowi dóbr Brzezie (z niej córka Konstancja za Jacka Zakrzyńskiego herbu Poraj) i Zofię, której Fryderyk zapisał w testamencie dobra Jaśkowice. Fryderyk i Konstancja mieli jeszcze syna Władysława, który zmarł w 1861 r. w wieku 19 lat. Zofia Lgocka poślubiła Henryka z Lubrańca Dąbskiego h. Godziemba, syna Mikołaja i Leokadii z hr. Russockich herbu Zadora. Zmarła w 1889 r., a trzy lata później Henryk Dąbski sprzedał Jaśkowice lekarzowi Antoniemu Zubrzyckiemu. Fryderyk Lgocki zmarł 19 czerwca 1869 w swoim majątku w Jaśkowicach.

1.2.5. Feliks Lgocki
Syn Józefa Aleksandra Lgockiego i Felicji Dunin, ur. w 1804 r. w Brzeźnicy (źródło: Adam Boniecki – Herbarz polski). Wzmiankowany też jako Jan Feliks Lgocki. W roku szkolnym 1818/1819 naukę pobierał w gimnazjum w Podolińcu. Wylegitymowany ze szlachectwa w 1843 r. w Wydziale Stanów Galicyjskich z herbem Jastrzębiec jako Jan Nepomucen Feliks Lgocki. Wzmianka z 1824 r. dowodzi, że zasadniczą służbę wojskową pełnił w Ołomuńcu. Został majorem wojsk austriackich – służył w 56 pułku piechoty barona Fryderyka Karola Ludwika von Fürstenwärthera stacjonującym w Wadowicach. W 1855 r. wymieniany był jako właściciel części wsi Jaśkowice i Lgota (w 1857 r. właściciel tabularny 1/4 części wsi po matce Felicji). Żonaty z baronówną Marią Pongracz urodzoną w 1806 r., zmarłą w 1880 r., córką barona Józefa, cesarsko-austriackiego szambelana. Umarł bezpotomnie 4 marca 1881 r. w Lipnicy Murowanej. Został upamiętniony na tablicy w kościele w Przytkowicach (d. Pobiedr) słowami: Feliks z Lgoty Lgocki, Pensyonowany major, zmarł 4 marca 1881 r. w Lipnicy Murowanej mając lat 72 [?, niezgodność z danymi A. Bonieckiego]. Więcej w artykule „Feliks z Lgoty Lgocki„

1.2.6. Aleksander Lgocki
Syn Józefa Aleksandra Lgockiego i Felicji Dunin  urodził się 23 lutego 1805 r. w Brzeźnicy. Według Adama Bonieckiego (Herbarz polski) Aleksander urodził się w 1801 r., a w księdze narodzonych (Liber Natorum) kościoła parafialnego w Witanowicach, przy uroczystym chrzcie Aleksandra Józefa Ignacego (razem z bratem Fryderykiem Aleksandrem Józefem) odprawionym 18 maja 1814 r. jest adnotacja, że wodą został ochrzczony poza parafią 28 lipca 1806 r. W 1914 r. rodzicami chrzestnymi byli: Ignacy Żarnowiecki, dziedzic Radoczy i Felicja Paprocka, właścicielka Kossowej. Początkowe nauki pobierał w klasztorze w Szczyrzycu i w gimnazjum w Cieszynie do 1823 r. (klasa humanistyczna). Filozofię i teologię studiował we Lwowie. Biskup G.T. Ziegler skierował go na dalsze studia do Wiednia. Święcenia kapłańskie przyjął w roku 1829. Po święceniach był katechetą gimnazjalnym, w 1831 r. wikarym w Dąbrowie Tarnowskiej, 4 października 1833 r. został instalowany na probostwo w Otfinowie pod Tarnowem. Odrestaurował drewniany kościół w 1831 r. przeznaczony na rozbiórkę. Przyozdobił go wartościowymi obrazami. Wybudował plebanię i odbudował zabudowania gospodarcze po pożarze. Założył duży sad. Bardzo dbał o szkołę w Otfinowie i zorganizował w swojej parafii 3 szkoły filialne. W 1846 r. został dziekanem dekanatu dąbrowskiego i inspektorem szkół ludowych. W 1851 r. mianowany na kanonika I stopnia – EC („Expositorii Canonicalis”), a w 1859 r. na kanonika II stopnia – RM („Rochettum et Mantolettum”, tzn. z przywilejem noszenia rokiety i mantoletu). W latach 1869-1875 był członkiem Rady Powiatowej w Dąbrowie, 1862-1870 członkiem czynnym c.k. Towarzystwa Gospodarczo-Rolniczego w Krakowie. Zmarł 13 kwietnia 1875 r. Spoczywa na starym cmentarzu w Otfinowie. Obecnie w ogrodzie koło wikarówki znajduje się jego grobowiec. Podczas wykopów po drugiej wojnie światowej na skutek wyłomu w grobowcu widoczna była trumna. Gdy ją otwarto, okazało się, że był bardzo wysokim mężczyzną, miał ok. 2 m wzrostu. W kościele w Przytkowicach (d. Pobiedr), na tablicy ściennej upamiętniającej rodziny Lgockich i Duninów, widnieje napis: Aleksander z Lgoty Lgocki.

1.2.7. Franciszek Lgocki
Syn Józefa Aleksandra Lgockiego i Felicji Dunin, urodził się w Lgocie Dolnej (dwór) w 1812 r. i przyjął chrzest w kościele w Witanowicach z nadaniem imion Franciszek Aleksander w obecności chrzestnych: Franciszka Lgockiego, proboszcza z Oświęcimia i Eleonory ze Zborowskich Duninowej, dziedziczki na Gierałtowiczkach, oraz asystujących dwóch par: Ignacego Dunina, dziedzica Witanowic Dolnych i Marianny Duninówny oraz Ludwika Dunina, dziedzica Gierałtowiczek i Eufemii z Lgockich Duninowej, żony Ignacego. Zmarł bezżennie.

1.2.8. Antoni Lgocki
Syn Józefa Aleksandra Lgockiego i Felicji Dunin, urodził się w 1819 r. w Lgocie Dolnej i został ochrzczony wodą przy chrzestnych, którymi byli przedstawiciele lgockiej władzy sądowniczej (Judicium): Mikołaj Rzeszutko, sędzia wiejski, a zarazem wójt lgocki z Zofią Kłaputową, żoną przysięgłego, a asystowali przy chrzcie: mąż Zofii Michał Kłaput, przysięgły, z Teresą Habrzykową, żoną przysięgłego i mąż Teresy, Bartłomiej Habrzyk, przysięgły, z Anną Rzeszutkową, żoną sędziego i wójta. Uroczysta ceremonia chrztu odbyła się dopiero w 1836 r. z nadaniem imion: Antoni Aleksander Ludwik i udziałem chrzestnych „lepiej urodzonych”: Wincentego Milżeckiego, dziedzica Witanowic Górnych i Heleny baronowej Baum, dziedziczki w Kopytówce oraz kawalera Henryka Bauma i panny Ludgardy Milżeckiej. Antoni Lgocki jest wzmiankowany jako dziedzic Czwartej Części w Lgocie w latach 1848-1851. Zmarł bezżennie. Majątek przejął brat Feliks, chociaż w księgach parafialnych Witanowicach, w latach 1856-1859 dziedzicem tej części wsi nazywany jest też brat Kazimierz.

1.2.9. Kazimierz Lgocki
Syn Józefa Aleksandra Lgockiego i Felicji Dunin. Jerzy Dunin-Borkowski podaje w Roczniku szlachty polskiej, wydanym we Lwowie w roku 1883, że Kazimierz z Lgoty Lgocki, wnuk Kazimierza został wylegitymowany ze szlachectwa z herbem Jastrzębiec. Natomiast niektórzy badacze dziejów podają, że nosił herb Orla (Szaszor).

Urodził się 27 lutego 1822 r. w Lgocie 29 (dwór w górnej, tzw. Czwartej Części Lgoty) i został ochrzczony wodą 1 marca 1822 r. w kościele w Witanowicach jako Aleksander Julian Kazimierz. Adam Boniecki w Herbarzu Polskim podaje błędnie, że Kazimierz Lgocki urodził się w Lgocie w 1823 r. W tym samym kościele 2 lipca 1837 r. odbyła uroczysta ceremonia chrztu Aleksandra Juliusza Kazimierza z udziałem „dobrze urodzonych” rodziców chrzestnych: kawalera Cezarego Hallera, panny Konstancji Kowalskiej, Fryderyka z Lgoty Lgockiego i panny Wiktorii Gorczyńskiej. Fakt chrztu Kazimierza (z pominięciem imion Aleksander Julian) potwierdził proboszcz witanowicki w dokumencie wydanym 16 października 1852 r. Felicji Lgockiej. Miesiąc później, 20 listopada 1852 r. Kazimierz Lgocki zaślubił w kościele w Dziekanowicach Kamilę Tetmajer herbu Przerwa, córkę Leona i Ludwiki z Lisickich, dziedziców Łopusznej. Z niej zostawił trzech synów, Stanisława, Aleksandra, Adolfa. W latach 1856-1859 wzmiankowany był jako Kazimierz na Lgocie Lgocki, potencjalny dziedzic Czwartej Części w Lgocie.

Był członkiem c.k. Towarzystwa Gospodarczo-Rolniczego w Krakowie w 1862 r. W roku 1866 Kazimierz Lgocki występuje jako właściciel części Tymowej, tzw. Biesiówki i Pawłowszczyzny w powiecie bocheńskim. W 1872 r. kupił wraz z włościami dwór dolny w Lipnicy Murowanej w powiecie bocheńskim. W kronikach parafialnych tamtejszego kościoła parafialnego pw. Św. Andrzeja odnotowano jego materialne wsparcie jako kolatora. Z roku 1873 znana jest też opłata jaką wniósł na „…światło co było używane przez oktawę Bożego Ciała dla całej familii„, na rzecz cechu szewsko-garbarskiego. Lgocki nie był częstym gościem w swoim majątku w Lipnicy Murowanej i z tego też powodu dwór szybko podupadał. Podróżujący przez tę miejscowość w roku 1879 lwowski dziennikarz Antoni Roole takie zanotował o nim spostrzeżenie: „… Obok domu murowanego, żółto pomalowanego, który był niegdyś dworem, a dzisiaj opuszczony, bo nikt nie chce w nim mieszkać, z powodu złych duchów, co w nim mają pokutować …”. Po 10-ciu latach majątek Lgockiego zmienił właściciela, został nim hrabia Antoni Halka Ledóchowski.

Główną siedzibą dóbr Kazimierza i Kamili Lgockich był dwór Tetmajerów w Łopusznej, który odziedziczyła Kamila po rodzicach (Leon Przerwa Tetmajer zmarł w 1881 r., Ludwika – w 1889 r.). W czasach Tetmajerów dwór został odrestaurowany i gościł wielu znamienitych gości – pisarzy i działaczy politycznych (m.in. Seweryna Goszczyńskiego). Kazimierz Lgocki udzielał się społecznie: był członkiem c.k. Towarzystwa Gospodarczo-Rolniczego w Krakowie w 1862 r., Rady Nadzorczej Banku Galicyjskiego dla Handlu i Przemysłu w Krakowie, Rady Powiatowej w Bochni. Zmarł w Tymowej w 1891 r. i tam jest pochowany. Majątek w Łopusznej był własnością Lgockich do 1949 r., kiedy został upaństwowiony (gospodarstwo rolne Instytut Zootechniki i Gminna Spółdzielnia Samopomoc Chłopska). W 1959 r. zespół dworski poddano remontowi konserwatorskiemu. Od 1978 r. dwór jest filią zakopiańskiego Muzeum Tatrzańskiego ze zbiorami etnograficznymi. Planowane jest utworzenie w nim Muzeum Kultury Szlacheckiej.

1.2.9.1. Stanisław Lgocki
Syn Kazimierza Lgockiego i Kamili Tetmajer, urodził się w Binkowicach w 1853 r., właściciel Wolicy w powiecie bocheńskim i Łopusznej w powiecie nowotarskim w 1902 r., zaślubił w 1884 r. Karolinę Meysner herbu Lubicz zmarłą w Łopusznej w 1941 r., z której potomstwo urodzone w Wolicy: Kazimierz – ur. w 1885 r., zm. w 1914 r., Zofia Kietlińska – ur. w 1889 r., zm. w 1957 r. w Łopusznej, Wawrzyniec – ur. w 1891 r., zm. w 1943 r. w Łopusznej, i Stefan – ur. w 1894 r., oficer Wojska Polskiego 1918-1921, wójt Łopusznej i poseł na sejm w 1938 r., zm. w 1974 r. w Łopusznej.

1.2.9.2. Aleksander Lgocki
Syn Kazimierza Lgockiego i Kamili Tetmajer, urodził się w Binkowicach w 1855 r., właściciel Łopusznej, członek Rady Powiatowej w Nowym Targu, zaślubił Anielę Szczytnicką herbu Belina, z której pozostał syn Jerzy.

1.2.9.2.1. Jerzy Lgocki
Syn Aleksandra i Anieli Szczytnickiej. Urodził się w 1893 r. w Łopusznej, ukończył gimnazjum w Nowym Targu z przysposobieniem pożarniczym. Był oficerem Wojska Polskiego w latach 1918-1921, legionistą, uczestnikiem III Powstania Śląskiego, od. 1933 r. w Korpusie Technicznym Związku Straży Pożarnych RP, założycielem Centralnej Szkoły Pożarniczej w 1940 r., komendantem Strażackiego Ruchu Oporu „Skała” w czasie II wojny światowej (pseudonim „Jastrząb”). W 1944 r. został aresztowany w przez gestapo, więziony w obozie koncentracyjnym w Stutthofie i zamordowany na kilka dni przez wyzwoleniem w Policach.

1.2.9.3. Adolf Lgocki
Syn Kazimierza Lgockiego i Kamili Tetmajer, urodził się w dworze na Czwartej Części w Lgocie Górnej w 1856 r., ochrzczony w kościele w Witanowicach jako Adolf Walerian Józef. Odziedziczył dobra Tymowa, sprzedane na przełomie XIX i XX wieku Janowi Goetz Okocimskiemu, właścicielowi browaru w Brzesku-Okocimiu.

1.2.10. Ludwik Lgocki
Syn Józefa Aleksandra Lgockiego i Felicji Dunin, oficer ułanów wojsk austriackich, urodzony w 1809 r. w Lgocie Dolnej (nr 1), ochrzczony w kościele w Witanowicach jako Ludwik Aleksander przy udziale rodziców chrzestnych, przedstawicieli gminnej władzy sądowniczej: Mikołaja Rzeszutki (sędziego gminnego) i Zofii Kłaputowej (żony przysięgłego), oraz przy asyście: Michała Kłaputa (przysięgłego) i Teresy Habrzykowej (żony przysięgłego) wraz z Bartłomiejem Habrzykiem (przysięgłym) i Anną Rzeszutkową (żoną sędziego gminnego). Absolwent gimnazjum katolickiego w Cieszynie (w 1824 r. uczęszczał do klasy I o profilu matematycznym). Wylegitymowany ze szlachectwa z herbu Jastrzębiec w 1843 r. w Wydziale Stanów Galicyjskich. Członek c.k. Towarzystwa Gospodarczo-Rolniczego w Krakowie w 1862 r.

Ludwik Lgocki dziedziczył 3/4 części Lgoty, wzmiankowany w latach 1842-1867. Za jego czasów dwór w Lgocie Dolnej, ogród dworski i stawy rybne na południe i północ od budynku dworskiego prezentowały się bardzo okazale, o czym świadczy galicyjska mapa katastralna Lgoty z roku 1845. Lgocki, podobnie jak jego przodkowie, był kolatorem kościoła w Witanowicach. W 1858 r. sprowadził z Wiednia obraz M.B. Niepokalanego Poczęcia, w 1861 r. ufundował razem z Józefem Duninem, dziedzicem Witanowic i Witalisem Grzybowskim z Babicy odlanie dzwonu kościelnego (rozbitego w 1601 r.). Dzwon ten 23 listopada 1916 r. został wywieziony z Witanowic w nieznane miejsce przez zaborcę austriackiego.

Ludwik na Lgocie Lgocki był dwukrotnie żonaty.

1) Ślub z pierwszą żoną Honoratą Kuliczkowską herbu Rogala, córką Antoniego, odbył się w Kościele Mariackim w Krakowie w 1842 r. W księdze zapowiedzi i małżeństw Kościoła Mariackiego odnotowano m.in.: roku tysiąc osiemset czterdziestego drugiego dnia szóstego sierpnia o godzinie dwunastej w południe, przed wikaryuszem i zastępcą urzędnika stanu cywilnego w Parafii Panny Maryi w Wolnem Mieście Krakowie, stawił się osobiście Wielmożny Aleksander Ludwik dwojga imion Lgocki, kawaler, obywatel galicyjski w Lgocie w Cyrkule Wadowickim w Galicyi zamieszkały, tamże urodzony, lat wieku swego trzydzieści trzy liczący jak dowodzi metryka chrztu wyjęta z ksiąg kościoła parafii w Witanowicach w Galicyi, syn Aleksandra Józefa dwóch imion Lgockiego zmarłego, jako świadczy sepultura wyjęta z ksiąg kościoła parafialnego w Pobiedrze w Galicyi i żyjącej Wielmożnej Felixy z Duninów Lgockiej wdowy, obywatelki galicyjskiej w Jaśkowicach w Cyrkule Wadowickim w Galicyi zamieszkałej mieszkającej……Stawiła się także osobiście Wielmożna Honorata Maryanna Franciszka trzech imion Kuliczkowska panna, przy Sławkowskiej ulicy pod liczbą czterysta czterdzieści mieszkająca, tu w Krakowie urodzona, lat wieku swego dwadzieścia trzy skończonych licząca jak dowodzi wycią aktu urodzenia z ksiąg cywilnych Parafii Panny Maryi w Krakowie, córka Wielmożnego Jędrzeja Kuliczkowskiego, byłego pisarza Trybunału pierwszej Instancyi, i zmarłej Anieli z Gosławskich iego mażonki, jako świadczy wyciąg aktu zejścia z ksiąg cywilnych rzeczonej Parafii. Świadkami zaślubin byli bracia Aleksandra Ludwika: Fryderyk Lgocki, obywatel galicyjski w Jaśkowicach mieszkający, Feliks Lgocki, oficer wojsk cesarsko-austriackich w Ołomuńcu mieszkający, oraz Kasper Straszewicz, obywatel Królestwa Polskiego i Leonard Wężyk, obywatel galicyjski w Paszkówce mieszkający.

Honorata Lgocka zmarła w 1853 r., została pochowana na placu przykościelnym w Witanowicach. Z niej pozostali, urodzeni w dworze Lgota Dolna: Roman Antoni (1845-1854) i Felicja Antonina (1848-1859), pochowani na placu przykościelnym w Witanowicach, oraz Józef Antoni Lgocki, przyszły pan na Lgocie. Przy kościele w Witanowicach, obok Honoraty, syna Romana Antoniego i córki Felicji Antoniny, został też pochowany Ludwik Lgocki, który zmarł 26 w Szczawnicy w 1867 r. Do dzisiaj na tym miejscu zachowały się dwa nagrobki z napisami: 1) D.O.M. Ludwik na Lgocie Lgocki przeżywszy lat 59, po długiej i ciężkiej chorobie opatrzony Ś. Sakramentami zmarł w Bogu dnia 26 lipca 1867 w Szczawnicy. Wszech Świata o Panie dej spokój wieczny duszy jego; 2) D.O.M. Honorata Lgocka wraz z dwóygiem dzieci Romanem i Feliksą prosi o westchnienie do Boga.

 

1.2.10.1. Józef Antoni Lgocki
Syn Ludwika Lgockiego i Honoraty Kuliczkowskiej, pisany też jako Łgocki lub Ligocki, ostatni z Lgockich dziedzic na Lgocie Dolnej. Urodził się 7 października 1843 r. w dworze w Lgocie Dolnej (nr 1), został ochrzczony w kościele w Witanowicach przy rodzicach chrzestnych: Fryderyka de Lgota Lgockiego, dziedzica w Jaśkowicach, i Felicji, żony nieżyjącego Aleksandra Józefa de Lgota Lgockiego. Ożenił się z Katarzyną Kozłowską urodzoną w 1858 r. w Wadowicach.

Konrad Oksza Orzechowski w Przewodniku statystyczno-topograficznym i skorowidzu miejscowości – Kraków 1872 podaje, że własność większa (dworska) Józefa Lgockiego i drugiego dziedzica, Wojciecha Kłaputa, zajmowała w 1870 r. obszar 809 mórg (grunty orne – 406, łąki i ogrody – 14, pastwiska – 90, lasy – 299), a własność mniejsza (chłopska) – 530 mórg (grunty orne – 443, łąki i ogrody – 27, pastwiska – 49, lasy – 11). W 1880 r. spośród 610 mieszkańców Lgoty na obszarze dóbr Lgockiego przebywało 26. Józef Lgocki sprzedał w 1878 lub 1879 r. Lgotę Dolną Janowi Górkiewiczowi. W 1880 r. Lgota Dolna należała już do syna Jana Górkiewicza, Czesława. Według wykazu tabularnego z 31 grudnia 1898 r. Czesław Górkiewicz był właścicielem gruntów o ogólnej powierzchni 535 mórg 198 sążni, w tym ról 260 mórg 802 sążni, łąk 11 mórg 173 sążni, pastwisk 33 mórg 1516 sążni, ogrodów 3 mórg 297 sążni, lasów 220 mórg 118 sążni, nieużytków 3 mórg 1303 sążni i parcel budowlanych 2 morgi 789 sążni. Można przypuszczać, że majątek Józefa Lgockiego w chwili sprzedaży był podobnej wielkości i strukturze użytkowania gruntów.

Józef Lgocki ukończył 3-letnie technikum, znał język niemiecki, francuski i węgierski. W latach 1875-1881 był członkiem c.k. Towarzystwa Gospodarczo-Rolniczego w Krakowie. Ożenił się 12 kwietnia 1883 r. z Katarzyną Kozłowską ur. 15 września 1865 r. Zamieszkał z nią w dzielnicy VI Krakowa przy ul. Topolowej 15/10 (Spis ludności Krakowa z 1890 r. – przy jego nazwisku jest adnotacja „administrator realności”). Pracował jako urzędnik kolejowy. W spisie z roku 1907 Józef Lgocki zamieszkały przy ul. Warszawskiej 19 wzmiankowany jest jako dyżurny kolei państwowej. Z Katarzyną Kozłowską miał córkę Honoratę Józefę.

1.2.10.1.1. Honorata Józefa Lgocka
Córka Józefa Antoniego Lgockiego i Katarzyny Kozłowskiej, bardziej znana jako Józefa. Urodziła się 28 lutego 1884 r. w Peszcie na Węgrzech. W 1890 r. mieszkała razem z rodzicami w Krakowie, w dzielnicy VI, ul. Topolowa 15/10.

2) W 1854 r. Ludwik Lgocki zaślubił Emilię Marcoin de Roccocheval, ur. 26 czerwca 1820 r. córkę Piotra Marcoin, profesora szkół publicznych w Krakowie i Marii Jaszewskiej. Z tego małżeństwa zostali: Ludwika Aniela Lgocka, ur. 17.05.1855 r. w Lgocie (Dolnej) i Henryk Maria Lgocki, ur. 18.06.1861 r. w Lgocie (Dolnej). Po śmierci męża Ludwika, Emilia z Marcoinów Lgocka zamieszkała z dziećmi w Krakowie. W 1890 r. w mieszkaniu przy u. Szewskiej 23 wraz z nią mieszkała niezamężna córka Ludwika (w księdze meldunkowej wpis: Ludwika Lgocka herbu Jastrzębiec) i siostra Emilii, Maria Marcoin oraz służąca Wiktoria Janik z Krosna. Emilia Lgocka zmarła w Krakowie w 1895 r. i jest pochowana na Cmentarzu Rakowickim w okazałym grobowcu, z wizerunkami herbów: Roccocheval i Jastrzębiec, po Lgockim.

1.2.10.1.2. Ludwika Aniela Lgocka
Córka Ludwika Lgockiego i Emilii Marcoin, ur. w Lgocie Dolnej w 1855 r. Co najmniej od 1880 r. mieszkała w Krakowie przy ul. Szewskiej. W spisie ludności Krakowa z 1890 r. przy nazwisku Ludwiki Lgockiej wpisano, że jest herbu Jastrzębiec, panną, należącą do gminy Kraków, właścicielką domu w Dzielnicy I przy ul. Szewskiej 23, zajmującą mieszkanie nr 3, a w spisie z roku 1907 podano, że Ludwika Lgocka mieszka przy ul. Kopernika 22. Zmarła 10.02.1912 r. w Krakowie.

1.2.10.1.3. Henryk Maria Lgocki
Syn Ludwika Lgockiego i Emilii Marcoin, wg ksiąg metrykalnych parafii w Witanowicach urodził się 1 sierpnia 1862 r. w Lgocie, ochrzczony 28 sierpnia 1862 r. w Witanowicach. Jerzy Dunin-Borkowski podaje w Roczniku szlachty polskiej, wydanym we Lwowie w roku 1883, że Henryk urodził się w Lgocie 12 grudnia 1862 r., a według Polskiego Słownika Biograficznego z 1935 r. Henryk urodził się 18 czerwca 1861 r. Dość wcześnie przeniósł się z rodziną do Krakowa, gdzie w 1880 r. ukończył Gimnazjum Św. Jacka. Przed 1890 r. został doktorem praw na Uniwersytecie Jagiellońskim, w 1892 r. był urzędnikiem w Magistracie Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa. Mieszkał w Dzielnicy VI przy ul. Topolowej 3/7. Zamiłowany przyrodnik i entomolog – badacz i odkrywca nowych gatunków chrząszczy w latach 1899-1903. Kilka z nich nosi nazwę gatunkową „lgocki”. Był też pomysłodawcą namalowania największego polskiego obrazu „Panorama Tatr”. Henryk zaślubił w 1889 r. Jadwigę Hałacińską, córkę Feliksa, c.k. notariusza w Wadowicach i Julii z Dobczyc Turnau herbu własnego, z której dzieci urodzone w Krakowie: 1891 r. – Jan Marian Ludwik, zmarły w Kijowie przed I wojną światową; 1895 r. – Krzysztof Henryk, porucznik Wojska Polskiego; 1896 r. – Barbara, zmarła w Kijowie między 1912 a 1914 r. Henryk Lgocki zmarł w Wiedniu 13 sierpnia 1917 r.